ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Είναι μόνο θέμα κληρονομικότητας;

Η εμφάνιση οπτικών δυσλειτουργιών, όπως είναι και ο στραβισμός σε παιδική ηλικία, έχει σαφή περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά αίτια και δεν είναι μόνο θέμα προδιάθεσης (κληρονομικότητας). Έρευνες, σαν αυτή που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Canadian Journal of Ophthalmology, επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη γνωρίζουμε.

Η συγκεκριμένη έρευνα, αν και αφορούσε μόνο ένα ζευγάρι διδύμων, με το ένα παιδί να έχει διαγνωστεί με στραβισμό στους 6 μήνες και το άλλο στα 5 χρόνια και με το δεύτερο να εμφανίζει σαφώς βελτιωμένη κατάσταση σε διάφορες οπτικές παραμέτρους (μικρότερος αποκλεισμός του ενός ματιού, καλύτερη στερεοσκοπική οξύτητα), δείχνει ότι:

1. Περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν ισχυρό ρόλο στην ανάπτυξη της όρασης και των οπτικών δεξιοτήτων (συνεργασία ματιών, εστίαση, οπτοκινητική αντίληψη, χωροταξική αντίληψη)
2. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου, παρεμβάσεις σχεδιασμένες για τη διατήρηση της διόφθαλμης συνεργασίας ίσως είναι κρίσιμες για την σωστή ανάπτυξη της όρασης σε μεγαλύτερη ηλικία.

Στο eyecanlearn έχουμε αντιμετωπίσει με μεγάλη επιτυχία πολλές περιπτώσεις παιδιών με στραβισμό που ήταν κατάλληλοι υποψήφιοι (ηλικία, είδος στραβισμού κ.α.) ώστε να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα οπτομετρικών ασκήσεων.

Από τα παιδιά που έχουν χαραχτεί πιο έντονα στη μνήμη μας είναι η Erin. Όταν οι γονείς της μετακόμισαν στην Ελλάδα από την Ελβετία και ήρθαν στο eyecanlearn, η Erin είχε ήδη περάσει ένα εξαιρετικά μεγάλο διάστημα κάλυψης του ενός (“καλού”) ματιού για αρκετές ώρες την ημέρα (ως μόνη αντιμετώπιση) χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα.

Η Erin, με την υποστήριξη της οικογένειας της, παρακολούθησε πιστά το πρόγραμμα των οπτομετρικών ασκήσεων που σχεδιάστηκε για εκείνη και κατάφερε να αποκτήσει τη μέγιστη συνεργασία των ματιών που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Παράλληλα, παρουσίασε βελτίωση σε άλλους τομείς, όπως η προσοχή της, η αθλητικές της επιδόσεις, η ταχύτητα ανάγνωσης της.

Το vision therapy προσφέρει τις απαραίτητες εμπειρίες ώστε να υπάρξει βελτίωση σε όλες τις οπτικές και οπτοκινητικές δεξιότητες και για αυτόν τον λόγο αναφέρεται συχνά ως ένας ολιστικός τρόπος αντιμετώπισης λειτουργικών προβλημάτων όρασης. Η άσκηση δεν εστιάζει στους μυς τους ματιού αλλά σε όλες εκείνες τις εγκεφαλικές αντιληπτικές διαδικασίες που δίνουν εντολή στους μυς για το πώς και που θα εστιάζουν τα μάτια στο χώρο. Η άσκηση βοηθάει τα δύο μάτια σταδιακά να κερδίσουν έδαφος συνεργασίας και να μάθουν να συντονίζονται με όλα τα υπολοιπα αισθητηριακά ερεθίσματα που λαμβάνει ο εγκέφαλος (ισορροπία, ιδιοδεκτικότητα, κιναισθησία, ακοή).

Η μητέρα της Erin, στο γράμμα της προς το γραφείο, αναφέρει:

“Results were astonishing, progress was fast. It was really great.”

“Mr Velissarakos worked with Erin twice a week during this time period and Erin and I worked very hard following the programme. Progress was fast as Erin was very cooperative and as I say we all worked very hard”

“After the  2 /3 months elapsed ,we returned to the eye specialist who appeared shocked more than surprised with the improvement and stated that given the measure of the angle, surgery was now no longer an option. This changed our lives significantly.”

Οι πληροφορίες αυτές παρουσιάζονται με την συγκατάθεση του γονέα